John 5

. Ecce duo miracula: unum invisibiliter per angelum in piscina, alterum visibiliter a Domino. In utroque unus sanatus, ut unitas commendetur. Alioquin nec in potestate ideo magnum et in benignitate parum fuit, unum de tot sanari ab eo qui omnes uno poterat erigere verbo. Sed in his corporalibus plus intendit aeternam salutem animarum. Id est duobus minus quadraginta, qui numerus constat ex quater decem, et significat perfectionem operum, in decem praeceptis legis et quatuor Evangeliis, a quo duo minus habet qui charitate Dei et proximi caret. Non nescit quid velit, sed accendit ad amorem sanitatis, de qua jam desperabat, unde jam conquerebatur, quod non haberet qui eum mitteret in aquam. . Dilige proximum infirma ejus tolerando, qui te infirmum patienter tulit, et non solum aetate de tua erectione, sed etiam de proximorum sollicitus esto salute. Ecce angelus magni consilii latens in carne, turbata aqua Judaeorum sanum fecit unum. Diligendo Deum festina usque ad visionem ejus, nec fratrem propter amorem ejus ad quem pergis deserens, nec propter fratrem ab illo quaerendo cessans. Judaei observatores litterae nescientes gratiam qua lex impletur, quae ab omni servili opere, id est a peccato cessare jubet, unde hic dicitur: etc. Non calumniantur de salute qui in sabbato curant animalia, sed de lecti portatione. Non cedit objicientibus, sed sanatoris mandatis obediens, auctoritatem sanationis suae objicit calumniantibus. . In turba positus non agnovit Jesum, sed post in templo. In quo docemur, ut quisquis vult ad visionem Dei pervenire, fugiat turbam suorum affectuum et nequitiam hominum, et adeat templum internae orationis. Non in turba, sed in templo, quia si gratiam conditoris cognoscere volumus, oportet ut conventicula fugiamus, et templum efficiamur. Innuit quod propter peccata languebat, sed ipse Jesus illum sicut exterius, ita intus sanavit, unde praemonet ne iterum peccando gravius judicetur. . Quasi solutor legis agens contra Deum qui requievit in sabbato, sex diebus primo operatus. Contra quod ait Jesus: Non sex diebus tantum ut putatis operatus est Deus, sed usque modo operatur, quia qui sex diebus condidit nova, a quibus requievit die septimo, postea operatur usque in finem gubernando, sustentando, renovando, propagando, ut permaneant condita. Et cum semper operatur Deus, constat sacramentum esse quod de requie sabbati legitur. Quasi dicat caeci in lege cur mihi invidetis, si hominem in sabbato sano, qui Deus cum Patre semper operor. Quia commoti sunt de audita aequalitate ejus quem putant hominem purum cum Deo Patre, subdit se esse Filium aequalem Patri, ejusdem voluntatis, ejusdem potestatis, ejusdem operationis. In his autem disserendis hoc genere loquendi utitur, quo mentes parvulorum possit excitare, et si non implere, et quo mentes adultorum exerceantur et pascantur. Dicit enim de deitate Filii. Non potest a se facere, nisi quod videt Patrem facere, et demonstrat ei Pater, quae omnia non secundum litteram ut in hominibus fieret accipienda sunt, sed mystice. Ille autem haec secreta dicit, ut conturbentur, vel ut forte turbati medicum quaerant. Propter nos etiam ut nobis scriberentur, quae non bene intellecta in errorem, bene intellecta in veritatem ducerent. Agit hic de identitate sua cum Patre, et minoritate sua secundum hominem, et quid in his faciat, scilicet utramque resurrectionem, corporis scilicet et animae. Ita sum aequalis Patri, ut non ipse a me, sed ego sim ab eo. Non facit a se, nec potest a se, qui non est a se, sed ab eo facit et potest a quo est. Videtur corpus omne facere quod animus, sed non similiter, cum animus imperet corpori; Pater vero et Filius eadem et similiter operantur, quia una natura, una substantia Patris et Filii, et una voluntas, et una potestas, et una operatio. Demonstrare Patrem Filio est cuncta operari per Filium, ut aeque habeantur in fide nostra, Pater et Filius. Et ne aliquo modo minus sentiatur de Filio, addit: hoc est, per eum majora faciet. Quae? Majus est suscitare mortuos quam languidum sanare, unde agebatur. Suscitat Pater animas per Filium, ut animae vivant ex substantia Patris et Filii, et ei Filio homini facto in tempore demonstrabit majora, id est resurrectionem corporum, ut miremini eam fieri per Filium. Incipit ostendere quod Filius secundum quod aequalis est Patri, faciat, scilicet animas a morte resuscitat. Et est prima resurrectio a vitiis. In sequenti vero ostendit etiam resurrectionem mortuorum corporum secundum quod Filius hominis est et potestatem dedit ei, id est Filio. AUG. Quia Pater et Filius sunt eadem vita. Judicat autem et suscitat corpora, etc., usque ad haec causa redditur, . Honorat Deum qui commendat Creatorem, omnipotentem, aeternum. Honorat Patrem, qui credit eum habere Filium aequalem sibi. Honorat Filium, qui credit eum esse aequalem Patri. AUG. Si enim minor crederetur Filius, Pater inhonoraretur, quod vel invidus nollet eum genuisse aequalem, vel infirmus non posset, et sic non esse Deus convinceretur, quia impotens. etc. Quia aequalis sum Patri et uno honore cum eo honorandus, ergo qui audit verbum meum, id est, qui credit me Filium, et credit eum Patrem, habet vitam aeternam, quia haec est vita aeterna, ut post dicet, ut cognoscant te quem misi Jesum Christum esse unum verum Deum. Cur ait: Audit verbum meum et credit, non mihi, sed ei qui me misit: quia verbum ejus est in me, imo ego sum verbum ejus. Qui ergo ei credit, credit verbo ejus, id est mihi. Hic a morte infidelitatis ad vitam fidei et justitiae, post a corruptione ad aeternitatem. De prima autem resurrectione apertius subdit: etc. Dixi quia Filius suscitat et vivificat, quod verum est, quia venit hora, etc., et ostensio Patris sui, hic enim de suscitatione animae a peccatis agitur. Hoc solum justis convenit, qui sic audiunt de incarnatione ejus, ut credant quia Filius Dei est. AUG. Vita quae est ipse Pater et Filius pertinet ad animam, non ad corpus, etc., usque ad vita et ipsa est vita corporis. Non aliunde, sed ipse est vita, sic et Filius in semetipso est vita. Sed differunt, quia Pater est vita non nascendo, Filius est vita ex Patre nascendo, unde ait: Dedit, non quod aliquando Filius fuerit sine vita, sed nascitur ex eo vita, dedit ergo, id est, vita genuit vitam. . Postquam dixit de resurrectione animae, subdit de resurrectione carnis. Et potestatem quam habet Filius cum Patre in occulto, dedit Pater ei, quia Filius hominis est, in qua forma judicans bonis et malis videbitur. Visio enim formae Dei solis mundis corde promittitur, unde: Matth. 5.. AUG. Christus in eo quod est Filius Dei, etc., usque ad per verbum factum in carne Filium hominis fit corporum resurrectio. Sicut supra auctor de resurrectione mentis in vitam aeternam, ita etiam hic est auctor de resurrectione carnis, aliter nemo crederet. . Dedit mihi potestatem judicii, non tamen possum a me, id est, qui non est a se, non facit a se, et ita qui culpat eum de opere sabbati, culpat Patrem. Audio per unitatem substantiae, id est, scio quia non est aliud audire, quam scire vel esse. Vel, ego Filius hominis nihil a me possum, sed sicut audio a Deo judico, et hoc judicium meum de quibuscunque est justum, ideo quia non quaero voluntatem meam, id est hominis, sed Patris, quae est de salute hominum, qui ad hoc me misit, id est, incarnari fecit. Loquitur nunc secundum quod aequalis est Patri, ut probetur in eo vera deitas, nunc secundum quod minor, ut probetur vera humanitas. . Dico de identitate essentiae suae cum Patre, ex qua vivunt non corpora quae non sentiunt, sed animae rationales mediae inter Deum et corpora: dicto etiam de minoritate humanitatis, in qua scilicet moritur, resurgit, suscitat corpora et judicat: supponit de testimoniis suis quae non indiget habere ab homine, quia habet ab operibus quae Pater dedit et ab ipso Patre. Habet tamen et ab hominibus, sed ut a lucernis, id est a Joanne et a Moyse, qui si non possunt conjungere animas Deo, possunt tamen confutare inimicos. . Sed tamen testimonium Joannis induco, ut per Joannem vos homines ad veritatem ipsam ducamini, et credentes salvi sitis. etc. Qui me exterius oculis hominum visibilem exhibuit, interius corda hominum ad me cognoscendum accendit. Etiam omnes prophetae et apostoli sunt lucernae: Christus verum lumen, . Et si in Sina vocem ejus audisse et speciem vidisse putetis. . Nec ideo hoc loquor, ut quaeram gloriam meam, sed vobis errantibus condoleo, qui non habetis dilectionem Dei, et ad viam veritatis reducere volo. Dilectio Dei non est in vobis, quia me non accipitis, id est non creditis, quia veni ut per me Pater glorificetur. Antichristus, qui propriam gloriam quaerit non Dei, id est in nomine suo veniet, hoc est quod Apostolus ait, ut credant mendacio, qui non crediderunt veritati. . .